Μεταμόρφωση ενός επίπλου

Καλημέρα σε όλους και σε όλες.

Εύχομαι να είστε καλά και να περνάτε όμορφα το καλοκαίρι σας. Όσο γίνεται ξένοιαστα και ξεκούραστα. Άντε για να πάρουμε δυνάμεις για το χειμώνα που είναι μπροστά μας.

Λοιπόν στο θέμα μας τώρα.

Σας έτυχε ποτέ να έχετε ένα έπιπλο στο σπίτι που το έχετε βαρεθεί και θέλετε να το ξεφορτωθείτε ή που δεν σας κάνει πια για το χώρο σας αλλά παρόλα αυτά το αγαπάτε και δεν θέλετε να το πετάξετε?

Μην βιαστείτε να πάρετε την απόφαση να το δρομολογήσετε για " αναχώρηση" .

Αν "πιάνουν" τα χέρια σας και έχετε υπομονή μπορείτε να κάνετε μικρά διακοσμητικά θαύματα.

Η φίλη μου η κυρία Ελισάβετ είχε ένα τέτοιο έπιπλο που δεν ταίριαζε στο χώρο της και μου το έφερε μπας και μπορούσα να το φτιάξουμε διαφορετικό.

Έτσι ξεκίνησε η "οδύσσεια" της μεταμόρφωσης του !!!

Το έπιπλο αρχικά ήταν έτσι.

Καφέ, εμποτισμένο με βερνίκι. Πρώτο μέλημα να αφαιρέσω ένα μέρος του βερνικιού. 

Πώς? Ε! με πολύ τρίψιμο με το γυαλόχαρτο και ευτυχώς που είχα και το ηλεκτρικό τριβείο.

Πιστέψτε με αυτή ήταν η πιο βαρετή φάση της μεταμόρφωσής του...

Μετά  από κάποιες ώρες τριψίματος το έπιπλο κατάντησε κάπως έτσι,

Όπως βλέπετε δεν έχει αφαιρεθεί το χρώμα γιατί αυτό έχει εμποτιστεί μέσα στο ξύλο. 

Ο σκοπός του τριψίματος είναι να γίνει πιο " άγρια" η επιφάνεια ώστε να πιάσει το αστάρι.

Το πέρασα λοιπόν μετά με ακρυλικό λευκό αστάρι. Προσοχή μία , άντε το πολύ δύο στρώσεις, όχι περισσότερο γιατί μετά δεν θα κάνει πρόσφυση η μπογιά.

Αφού στέγνωσε όλη την νύχτα πέρασα στην επόμενη ( βαρετή και αυτή) φάση.

Βάψιμο με ακρυλικό λευκό χρώμα. Διάλεξα ένα λευκό της Benzamin Moore| σε ποιότητα eggshell

γιατί μου αρέσει αυτό το ελαφρύ σατινέ αποτέλεσμα που βγάζει.

Εσωτερικά το έβαψα με μια λευκή ρεπουλίνη νερού. Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτές και έτσι έχουμε απαλλαγεί από την ενοχλητική μυρουδιά του νεφτιού.

Και αφού έγιναν όλα αυτά και στέγνωσαν , άρχισε επιτέλους η ωραία φάση της διακόσμησης του επίπλου με τεχνοτροπία , κάτι ανάμεσα σε dragging kai colour washing..

Επιστρατεύτηκαν ειδικά πινέλα και χρώματα και το αποτέλεσμα , αν μπορείτε να το καταλάβετε από  τις φωτογραφίες βγήκε κάπως έτσι: 

Στο τέλος , το πέρασα και ένα ακρυλικό βερνίκι για προστασία.

Χρόνος ? Διαστήματα τεσσάρων ημερών. Και λέω διαστήματα γιατί αυτή η δουλειά δεν γίνεται μια και έξω. Οι μπογιές θέλουν το χρόνο τους να "τραβήξουν " και να στεγνώσουν.

Ευτυχώς άρεσε στην κυρία Ελισάβετ και έτσι χαλάλι όλος ο χρόνος.

Τώρα βέβαια θα μου πείτε " εμείς δεν έχουμε ειδικά πινέλα για τις τεχνικές."

Ξέρω όμως ότι οι περισσότερες που με επισκέπτεστε ασχολείστε με χρώματα και πιάνουν τα χέρια σας. Πάρτε λοιπόν ένα πινέλο , ένα σφουγγάρι και τα ανάλογα υλικά και " παίξτε" .

Χρώματα είναι, " σβήνουν" σε περίπτωση λάθους.

Για τους υπόλοιπους που δεν έχουν σχέση με το "άθλημα" , απευθυνθείτε σε κάποιον που ξέρει και μπορεί να δώσει νέα πνοή σε κάτι παλιό.

Καλή επιτυχία!!!